Komentarze: 1
Ostatnio wspomnienia bolą najbardziej...
A.
Ostatnio wspomnienia bolą najbardziej...
A.
Stoję przed lustrem. Przymierzam kolejne ubrania. Upinam włosy. I myślę. Wspominam rozmowę z mamą o Adze i Rafale, wczorajsze plany z autobusu- i.. nie umiałabym. Sama zdecydowałam, że oni mają być szczęśliwi- że ja moge stracić przyjaciółkę, powierniczkę, kochanego brata starającego się mnie zrozumieć, ale oni muszą być szczęśliwi. I są. A ja chciałam to teraz zepsuć. Chciałam ich rozłączyć. Sama ich złączyłam, a teraz mam rozłączyć? To niemoralne. On jest tak szczęśliwi. A ona? Nie wiem. Chciałabym wiedzieć, ale to niemożliwe.
On.. przychodzi do domu uśmiechnięty. Wychodzi w wyprasowanych spodniach, niepogniecionej bluzce, czystej kurtce, wypastowanych butach. Wychodzi zawsze wcześniej. Żeby się nie spóźnić, bo przecież ona nie może na niego czekać. Przyjeżdża pod jej dom. Wychodzą gdzieś lub zostają.
Wszystko moje domysły.
I tylko czasem widać, że coś się stało, coś poszło nie tak. Pewnie po raz kolejny powiedziała mu, że przez 24 godziny zastanawiała się czy ma go rzucić, czy mają być razem. Bo spotkała jej byłego adoratora, bo zobaczyła przystojnego żołnierza, bo pies ją gonił, bo zupa była wczoraj za słona, bo.... Bo ona ma głupie fanaberie i głupie pomysły. Czy aby na pewno jest zdrowa? (psychicznie). Bo przekreślić chce 3 miesiące znajomości tylko dlatego bo sobie coś ubzdurała.
I już teraz wiem. Ja bym jej powiedziała "no więc żegnam!" po pierwszym tekście "chciałam cię rzucić ale tego nie zrobie" (ach, cóż za dobroć!). A on dalej patrzy przez różowe okulary. Nie dostrzega tego. Zakochał się. Tak, wiem to. A mimo to w głowie krąży myśl, że przecież on zasługuje na kogoś innego... lepszego?
I tu po raz kolejny widzę co miłość robi z człowiekiem. Człowiek często daje się poniżać, daje sobą pomiatać, robi wszystko, aby ta druga osoba była szczęśliwa, niezawsze dostając coś w zamian.
A.
Wszystko miało być inaczej! Ale co to właściwie znaczy inaczej?? Bo patrząc na to z pewnego punktu widzenia jest inaczej. Tylko, że nie jest lepiej, a tego właśnie oczekiwałam. Jest gorzej!!!!! I to właśnie w momencie kiedy najbardziej potrzebuję, żeby było lepiej. Właściwie to sama nie wiem, co powinnam zrobić, bo w głowie mam wiele wersji rozwiązania problemu, tyle tylko, że większość z nich jest bolesna dla mnie samej,a w pewnym stopniu myślę, że i dla niego. Może powinnam pozwolić sprawie, żeby toczyła się własnym biegiem i zobaczę co się wydarzy, a potem wybiorę ewentualne rozwiązanie?? Czas pokaże...................
O.
"Może i nie jestem taka
jaką chciałbyś abym była
czasem jestem, jestem próżna,
i potrafię być niemiła
często zmienna jak pogoda
i za bardzo pewna siebie
ale przecież to nie powód
aby dzisiaj stracić Ciebie... "
<Łzy "Anka ot tak" DESIGNTIMESP=5539 DESIGNTIMESP=22914>
Miało nie być wspomnień, myśli o nim, przez niego, ani o czymkolwiek związanym z nim. Z tą głupią wyjątkowo bezczelną mendą, zwaną potocznie P. :) ...ekhm... ale w radiu usłyszałam piosenke. Nie jest to utwór nasz, kojarzący mi się z nim. Ale gdy słysze tą zwrotke (u góry) to się zastanawiam.. A może to była moja wina? Może to przeze mnie, przez to jaka byłam (i jestem?) wszystko zepsułam? Może problem tkwi we mnie, nie zaś w nim? ...
Świat wypadł mi z rąk
I potłukł się w drobny mak
Z poczuciem winy
Niczym u małej dziewczynki
Pełna wstydu i strachu
Rozejrzałam się czy nikt nie zauważył...
Nikt nie zwrócił uwagi
Pobiegłam więc po szczotkę
I wmiotłam świat pod dywan
Teraz tylko czasem jakiś odłamek
Wejdzie mi w stopę
Gdy chodzę boso
Pełno tych odłamków leży na moim dywanie. I ranią tak mocno, jak nic innego na świecie.
A.